Archiven
december 18, 2015 3:08 pm
Gepubliceerd door Marianne van Munster
Ik was vandaag op een event. Het gesprek terug in de stoptrein naar Utrecht was boeiender dan het event zelf.
Mijn collega-op-sabbatical steekt zijn mening niet onder stoelen of banken
“het is tijd om je visie én focus te verwoorden én te communiceren, bijvoorbeeld op je weblog!”. We waren net weg van station Amsterdam Rai. Ik zou wensen dat de NS op dát moment een vertraging aankondigde. Helaas, we reden op tijd. En zo kwamen we ook al snel te praten over mijn assets. En naast alle positieve assets die ik volgens hem heb, signaleerde mijn collega-op-sabbatical ook ontwikkelpunten.
Zo! Dat zet je weer even op scherp!
“Maar wat zijn die assets dan?”, hoor ik je nu vragen. Daar ben ik dus ook eens goed over gaan nadenken. En vul gerust aan als je daar behoefte toe voelt. Want ik ben er nog niet helemaal uit. Een kenmerk van een Duizend Dingen Doekje is nu eenmaal dat ie al snel 1000 assets denkt te hebben. Maar goed, een paar dan: “tot de essentie komen/analytische/scherp, kritisch en out-of-the-box vragen stellend, kansen zien, passie, verbindend, communicatief sterk, lef”. En een ontwikkelpunt is om een teleurstellende ervaring om te zetten in een kans, in kracht. Volgens mij goed op weg. En ook leiderschap tonen bij het uitdragen van een visie. Het te schrijven boek 🙂 tja, staat al een aantal jaar op de planning …… En óók om een focus aan te brengen. En laat dat nou net dé uitdaging zijn voor een Duizend Dingen Doekje, die diep in zn hart een focus op “alles” wil hebben.
Dus…
Ik heb een carrière switch gemaakt. Ik heb een nieuw beroep: ik ben ParelKetting-Rijger. Ik zoek dus parels. En dat is makkelijk want die zijn er genoeg, geloof mij. De ene parel na de andere heb ik gevonden. De een was nog mooier dan de ander. Sommigen wisten het niet eens. Zaten nog in de schelp.
Maar dan, dan heb je de parel, en dan? En daar komt het uitdagende van mijn beroep: het rijgen van de parelkettingen! Want ik ben niet voor niets een ParelKetting-Rijger. En juist dat rijgen is best wel lastig… Parels stralen namelijk al zo sterk van zichzelf, dat er minimaal 1000 redenen moeten zijn om zich aan een ketting te laten rijgen. Er zijn 1000 argumenten nodig om de parels te laten zien dat ze samen nóg mooier en krachtiger kunnen worden. Nóg meer kunnen stralen. Dat het fijn is om een parelketting te zijn. Dat veel verschillende kleuren parels de parelketting nóg mooier maken. Dat de verbinding met de andere parels in de ketting extra glans geeft aan je eigen parel. Dat de wereld gebaat is bij een parelketting, mogelijk minder bij losse parels. En dat een parelketting ook wel eens kapot gaat, en dat dat oke is: dat je dan nieuwe kettingen kan rijgen.
En dan? Dan ben ik maar wat blij dat ik een Duizend Dingen Doekje ben. Dat ik denk 1000 assets te hebben. Dat ik 1000 argumenten weet, dat ik 1000 kansen zie, dat ik 1000 parels ken, dat ik 1000 rijgdraden heb. Want die zal ik allemaal nodig hebben bij het rijgen van de parelkettingen. Wat een uitdagend nieuw beroep heb ik!
Ik was vandaag op een event. Het gesprek terug in de stoptrein naar Utrecht was boeiender dan het event zelf.…
december 18, 2015 2:57 pm
Gepubliceerd door Marianne van Munster
Ik ben een Duizend Dingen Doekje. Vanaf het moment dat ik ben. In hart en nieren. Vol passie en energie doe ik waar een Duizend Dingen Doekje goed in is: 1000 dingen. Onlangs vroeg een vriendin of ik het Honderd Dingen Doekje kende. “Hoezo?”, vroeg ik. Ze vertelde dat ze het Honderd Dingen Doekje had ontmoet: ze leek erg op mij. Vol passie en energie deed ze waar een Honderd Dingen Doekje goed in is: 100 dingen.
Dát heeft me wel aan het denken gezet zeg. Want hoe kan een Honderd Dingen Doekje nu op mij, een Duizend Dingen Doekje, lijken? Want zie me nu thuis zitten achter mn laptop. Donderdagavond half tien. Druk en vol inspiratie aan het werk. Zoals meerdere avonden deze week. Duizend gedachten spelen door mn hoofd. Duizend dingen voordat ik klaar ben. Duizend dingen tegelijkertijd aan het doen. Duizend ideeën die ik nog wil opvolgen. Duizend mensen die ik nog aan elkaar wil koppelen. Duizend verhalen die ik nog wil schrijven. Duizend emails die ik nog wil versturen. Duizend vrienden die ik nog wil bellen. Duizend …
Het Honderd Dingen Doekje is waarschijnlijk al lang klaar met haar 100 dingen.
Ik denk dat ik toch eens ga bellen met het Honderd Dingen Doekje. Eens horen hoe het is om een Honderd Dingen Doekje te zijn, die gewoon klaar is na 100 dingen……
Ik ben een Duizend Dingen Doekje. Vanaf het moment dat ik ben. In hart en nieren. Vol passie en energie…
december 10, 2015 3:42 pm
Gepubliceerd door Marianne van Munster
Vandaag kan ik wel 1000 blogs schrijven. Mijn hoofd en hart lopen over. Van het boek dat geschreven is wat ik ook geschreven had willen hebben: een verzameling van ideeën, ook de mijne, vergaard en gebundeld. Van de boeken die ik zelf kan gaan schrijven. Maar niet doe. Van onrechtvaardigheid en onrecht. Van irritatie en frustratie over talenten, energie, inspiratie die niet aangewend worden. Van oudere mensen die tegen studenten zeggen: “be aware of the change” ….. waarbij het zinvoller was geweest te zeggen “you ARE the change”. Aangevuld met “en hoe kan ik jou helpen je rugzak te vullen en/of te verzwaren met alles wat je nodig hebt om toegerust te zijn voor jouw werkende morgen?”
Engagement
Maar ik loop het meest over van het gesprek met de Dean van een universiteit die aangeeft dat zijn glas half leeg is. Ik schrik. Hij is de senior management laag die de wereld van morgen vorm moet geven? Ik schrik als we praten over wat allemaal niet kan. Budgetten die bepalen welke koers gelopen wordt. Engagement is het sleutelwoord in de nieuwe strategie … engagement met wie? “Met business”. Oké, daar kan ik prima een rol in spelen. Ik vertel waar en hoe ik waarde kan toevoegen.
Waarde toevoegen
“Budgetten zijn er niet”. Geen probleem, want als partner van een expat heb ik ingecalculeerd dat mijn financiële carrière een pas op de plaats zal maken. Wat niets zegt over mijn professionele ontwikkeling en de waarde creatie voor anderen hier in het buitenland. Het 1 staat los van het ander! En dat schijnt best lastig te zijn om te bevatten zo ervaar ik. Ik zou het wel weten als ik aan de andere kant van de tafel zat en iemand deed ‘mij’ in de aanbieding!
Rijnlands
Mijn hart en mond roepen van nieuwe verbindingen -ja, ook met het bedrijfsleven!- anders dan de traditionele werkgever-werknemer verbinding. Ik pas niet op een Engelse loonlijst. Ben niet zo van hiërarchie en harken als organisatie structuur. De kans is groot dat ik daar zelf een hark van word. En ….. ik ben Rijnlands in hart en nieren, zeker na mijn loopbaan bij de Baak 🙂 Maar belangrijker nog dan dat: ik geloof oprecht dat ik als dedicated outsider meer waarde toevoeg dan als insider.
De aarde is niet vruchtbaar. “Long lasting relationships and business engagement”, dat is waar de universiteit voor gaat. En lessen uit het verleden -waarbij externe business advisors met een zak geld weg gingen zonder ‘waarde’ achter te laten voor de universiteit- maken dat ze de nieuwe koers alleen aan willen gaan met mensen die contractueel verbonden zijn aan de universiteit. “Posities zijn er overigens niet op dit moment” ….. Tja. En wat zeg je dan?
Snappen we elkaar?
De Engelse taal begint me te beperken. Ik schiet op de lat, maar het lukt me niet om in het doel te schieten. Begrijpen we elkaar? Misschien niet eens zozeer qua taal als wel qua inhoud. Wil ik basketbal spelen? Omdat ik denk dat dat is wat het bedrijfsleven en de universiteit nu nodig hebben? En blijft mijn gesprekspartner voetballen omdat ze daar al jaren erg goed in zijn? Ik gooi het over een ander boeg. “Volley-Voet-Bal zou ook kunnen”, zeg ik, “samen compleet nieuwe sporten en speelvelden verkennen!?” De wereld van morgen is immers anders dan de wereld van gister, dus waarom ons laten beperken door dat wat al is? Het blijft voetballen. Ik onderneem een laatste poging. “Dammen in het zwembad”?
Ik ga het zien of en waar de ontmoeting toe leidt. Heb niet meer kunnen doen dan ik gedaan heb. Bij het weer naar buiten lopen kom ik M. tegen. Hij staat als business development manager op de loonlijst bij de universiteit, en is een jaar geleden aangetrokken om de contacten met het bedrijfsleven verder uit te bouwen. “Succes met voetballen”, zeg ik. Hij kijkt me aan, “voetballen?” zegt hij, “ik ben aan t zwemmen!” “Vergeet dan je damstenen niet!”, roep ik hem nog na. De liftdeuren gaan dicht. Ik hoop oprecht dat hij mij gehoord heeft.
Vandaag kan ik wel 1000 blogs schrijven. Mijn hoofd en hart lopen over. Van het boek dat geschreven is wat…
december 10, 2015 2:10 pm
Gepubliceerd door Marianne van Munster
Zojuist was ik in de supermarkt en vroeg om brood zonder E nummers. Omdat ik daar niet meer aan wil. Aan E. Op de markt bij de bakkers en bij de echte bakkers zelf is de vraag van de consument naar zuivere producten zonder gekke toevoegingen al langer doorgesijpeld. Want daar kan je nu best veel kopen. Lekker brood zonder E. Nog wel allemaal kleine formaat broodjes. Wat voor ons als gezin van 5 weer niet handig is. Maar goed. De weg wordt gelopen. De weg zonder E.
Alleen supermarkt bakkers zien het licht nog niet denk ik. Ze gaan de boot missen als ze niet snel schakelen!
Dikke 10
De eigenaar van deze Plus Supermarkt pakte mijn vraag goed op en ging gelijk bellen met het hoofdkantoor. Ik stond er naast. Dikke 10 voor pro actief en de klant serieus nemen. Hij wist niet waarom er E nummers in de broden zitten, zo vertelde hij mij. Zijn vraag naar het waarom gaf een antwoord wat ik al verwacht had. Houdbaarheid. En op de vraag of deze supermarkt binnenkort ook brood zonder E nummers ging leveren kwam het antwoord nee. Nou heb ik daar mijn twijfels over want ik vermoed dat in afzienbare tijd ook supermarkt bakers brood zonder E nummers zullen gaan aanbieden. Dat vraagt een innovatie in het proces van brood bakken voor supermarkten. Maar slimme meisjes en jongens, van zeg 15 jaar oud, genoeg die daar in mee kunnen denken!
De kracht van een vraag
Mijn trigger om deze blog te schrijven gaat overigens niet over de inhoud. Alhoewel ik dat ook belangrijk vind. Het gaat over de ultieme kracht van een vraag. Mijn vraag aan deze man. Zijn vraag aan het hoofdkantoor. De vraag van het hoofdkantoor aan de broodbakfabriek. De vraag van de fabriek terug aan de broodbakker. De vraag van de broodbakker terug over het proces. Vragen. Vragen. Vragen. Naar het waarom. De gevestigde orde en de gebaande paden steeds opnieuw bevragen. Waarom? Om te vernieuwen. Om bewust elke keer opnieuw te kiezen. Om niet te verzanden in de weg die anderen gelopen hebben. Om niet blind te volgen en aannames te doen dat anderen de juiste weg bewandelen.
Welke vraag die er toe doet stel jij vandaag? Want ik heb alleen de punt geplaatst bij deze blog 🙂
Zojuist was ik in de supermarkt en vroeg om brood zonder E nummers. Omdat ik daar niet meer aan wil.…
december 10, 2015 1:38 pm
Gepubliceerd door Marianne van Munster
“Vrouwen met ambitie worden als krachtig ervaren”. Ik geloof het graag. En zet er tevens mijn vraagtekens bij. Want ik denk dat we dan vooral kijken naar de masculiene betekenis van kracht. Een manier van kijken die we van jongs af aan meegekregen hebben. Voor de duidelijkheid, masculien en feminien hebben volgens mij niet zozeer met sekse te maken, hoewel er wel een verband is want mogelijk hebben vrouwen van nature meer feminiene energie in zich. Er zijn mannen met feminiene energie, bijvoorbeeld een feminiene stijl van leiding geven en er zijn vrouwen die op een masculiene manier in hun werk staan. Let er maar eens op.
Andere verschijningsvorm
Maar goed, “kracht”, wat is dat precies? Bij leidinggeven wordt dit ook vaak aangehaald. Wat is een krachtig leider? Denk goed na voordat je een antwoord geeft. Of zet je ouder bril af en een nieuwe bril op. Want je hebt de mannelijke energie van kracht die gaat over daadkracht, doelgerichtheid, bouwen, realiseren, power, actie, aanwezig zijn. Kracht zoals we in een masculiene wereld naar mensen kunnen kijken die we krachtig vinden. Mogelijk ook dat we dat bedoelen als we het hebben over “krachtige vrouwen”. Vrouwen die uitblinken in deze kenmerken.
Maar is dat nou de enige manier om naar kracht te kijken? Het lijkt me enigszins beperkt en eenzijdig. Hoe zou je in een meer feminiene wereld naar kracht kijken? Zet die vrouwelijke energie zich op dezelfde manier in de wereld? Ik denk het niet. Ik denk dat de verschijningsvorm van feminiene kracht een hele andere is. Die feminiene energie gaat over zachtheid en rust, over onderweg zijn, in plaats van aankomen op een fixed punt, verbindend, delend, faciliterend, helend, coachend, dienend, creërend. Een hele andere manier dan de masculiene typering. En mogelijk ook zichtbaar op andere plekken in de samenleving dan alleen in het bedrijfsleven. Herkennen we dit ook als krachtig? Als zeer, zeer krachtig, maar mogelijk door velen niet herkend als ‘kracht’ en daardoor zwaar onderkend.
Andere bril
En het geeft gelijk ook hele andere perspectieven als je vanuit die feminiene energie naar je eigen ambities kijken. Ik dacht hier aan toen ik naar mezelf keek in relatie tot “hoe krachtig ervaar ik mezelf nu?” en “wat zijn mijn ambities?”. Ik voel en ervaar een enorme kracht, maar een hele andere dan die ik voorheen kende. Dus, ben ik wel krachtig nu? Ik kwam er achter dat ik kracht alleen zag vanuit een masculiene typering, niet vanuit een feminiene. Door er anders naar te kijken veranderde vanzelf het beeld dat ik had over mezelf. Van niet-krachtig naar zeer-krachtig. En mijn ambities werden ook steeds duidelijker met deze nieuwe blik die ik had ontdekt.
Het kan écht werken om eens anders te kijken naar jezelf, naar hoe je denkt in termen en hokjes die voortkomen uit de masculiene cultuur die er vaak is in je organisatie, in de maatschappij. En realiseer je steeds dat er pas evenwicht is als beiden kanten, yin en yang, masculien en feminien in balans zijn.
“Vrouwen met ambitie worden als krachtig ervaren”. Ik geloof het graag. En zet er tevens mijn vraagtekens bij. Want ik…
december 9, 2015 10:16 pm
Gepubliceerd door Marianne van Munster
Hoe vaak kijken we elkaar écht in de ogen? Wie heb jij vandaag écht aangekeken? Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik kijk …. maar eigenlijk niets zie. Met als gevolg dat er geen connectie is met de persoon met wie ik praat. Ik creëer dan in dat contact ook niet zo veel. Vind ik. Twee hoofden die met elkaar praten en de harten zijn stil.
Je ervaart hoe het werkt op het moment dat je iemand écht aankijkt, contact maakt door in ogen te kijken. Dan komt er veel energie vrij zeg. Probeer het eens. Bij voorkeur in een zakelijke omgeving. En als je dan toch kijkt? Lach er eens bij! Je weet niet wat je meemaakt.
Maar waarom schrijf ik hier nu eigenlijk over. O ja. Ik wandelde vandaag met Harry door het bos. We keken alle twee naar de bomen en de regen op de bladeren. En we keken ook naar hetzelfde vraagstuk. Zijn blik was anders dan de mijne, waardoor ik op een andere manier kon kijken naar mijn werkelijkheid. We liepen achter elkaar, want anders werden we nat van de regen. Soms stopten we en keken we elkaar even in de ogen. Dat was nodig voor de connectie. Daarna liepen we weer door. Aan het einde van de wandeling keek ik met andere ogen.
Elkaar in de ogen kijken werkt. Andermans ogen gebruiken om te kijken naar een schijnbare werkelijkheid werkt ook. Wat houd ik toch van ogen!
Hoe vaak kijken we elkaar écht in de ogen? Wie heb jij vandaag écht aangekeken? Ik betrap mezelf er regelmatig…
december 9, 2015 10:03 pm
Gepubliceerd door Marianne van Munster
Ik merk dat alle organisaties die met externen werken zoekend zijn naar nieuwe vormen van ‘samen’. Naar dat wat niet eerder was. Een zoektocht omdat de klant-leverancier verhouding niet meer passend is in de dynamiek van vandaag. En al helemaal niet gaat passen op de wereld van morgen.
Niet passend om alle redenen waar nu zoveel over gesproken wordt in Tegenlicht, in boeken over leiderschap, ondernemerschap, innovatie, duurzaamheid, ……Ver weg en dicht bij huis: Ricardo Semler, mijn oud collega Menno Lanting en Rutger Slump, Eddie Obeng, Brene Brown, en noem nog eens 1000 namen. En zo ook nog 100 andere redenen.
Kunst
En de antwoorden die gevonden willen worden gaan over nieuwe vormen van samenwerken, verdienen en verdelen. Antwoorden die in mijn wereld gaan over de Kunst van Kansen. De Kunst van Samen-Werken. De Kunst van Ruilen. De Kunst van Meer-Waarde Creëren, De Kunst van Transparantie. Van Synergie. Van Duurzaam Samen. Van Delen. En, voor mij de belangrijkste, de Kunst van Zuiverheid en Integriteit in de diepste Essentie van dat Samen.
Antwoorden die roepend zijn in de woestijn …..
Omdat
Omdat er geen samen is als Klein Duimpje klein wordt gehouden door de Reus en zn laarzen. Omdat geld verdienen bovenaan het samen-lijstje staat en als enige ruilmiddel wordt gezien. Omdat waarde creatie ongezien blijft. Omdat het lastig blijkt om over de muren van je eigen organisatie naar buiten te kijken. Omdat het Oude Samen zo gezellig en warm is. Omdat een ogenschijnlijk Samen toch om de Ik lijkt te gaan. Omdat waarden niet gedeeld worden. Omdat …… Herken je het? Wat zou jij nu aanvullen?
Nieuwe vragen, nieuwe antwoorden
Met een kleine groep mensen denken we na over dit nieuwe Samen. Nieuwe vragen. Antwoorden halen we uit de Woestijn. Ze riepen ons! Nadenken en doen om te komen tot nieuwe business- en verdienmodellen. Vernieuwend zijn we. En dat merk ik met name als ik een gesprek heb met mensen of organisaties die geen weet hebben van “antwoorden die roepen in de woestijn”.
En zo zijn er nog veel meer antwoorden die roepen. Antwoorden die gewoon ongewoon voor je op straat liggen. Je hoeft er niet eens voor naar de woestijn. Op straat: ze wachten om opgeraapt te worden. Struikel er maar eens over: dat wens ik je toe voor vandaag!
Ik merk dat alle organisaties die met externen werken zoekend zijn naar nieuwe vormen van ‘samen’. Naar dat wat niet…
december 9, 2015 9:58 pm
Gepubliceerd door Marianne van Munster
Die zomer vakantie kost best wat energie. Daar waar ik voordat we kinderen hadden lekker kon opladen en ontspannen op vakantie, is dat nu toch echt een ander verhaal. Het is mogelijk ‘not done’ om te delen, want ik hoor er weinig van bij andere ouders, maar ik kom na een zomervakantie met 3 kleine kinderen toch echt terug in een soort van burn out. Alle hallejuula verhalen over de vakantie herken ik ook hoor, maar het onderdeel wat volgens mij weggelaten wordt is die burn out. Te laat naar bed, te vroeg wakker door de kinderen. De hitte. Kleine kinderen die 7 dagen per week zorg en aandacht vragen. Slechter slapen met alle gevolgen van dien. Zwemvleugels af en weer aan. En weer af en weer aan. Insmeren, insmeren, insmeren. Regen en jengelende kleintjes. “Wat kan ik doen vandaag mama?” “Zullen we een spelletje doen?” Mama. Mama. Mama. Mammmmaaaaa!
Me, myself and I
Nou ja, nu weer lekker aan het werk en dus bijkomen. En opladen. Want werken ervaar ik als vakantie merk ik. In mijn eigen energie en tijd kunnen ‘zijn’. Geen kleine kinderen die een beroep doen op ‘Mamaaaah!’.
Me, myself and I. Een aantal dagen in de week. Kopje koffie er bij. Leuke mensen om mee samen te werken. Heerlijk. Ik kom helemaal bij. Voor mij werkt de afwisseling van 3 dagen werken en 2 mama dagen het beste om lekker in mn vel te zitten. Ik ben dan ook een leukere moeder vind ik.
Not done
En dan op weer op naar de volgende uitdaging. We krijgen 1-9 de sleutel van ons nieuwe huis en kijken naar een mega verbouwing. Lekker roerige tijden dus. Zaak voor mij om alle zeilen bij te zetten en te blijven staat. Buigzaam zijn als riet vind ik dan altijd een mooie metafoor. Mijn ZZP opdracht rond ik zo september, oktober af dus dat valt samen met de verbouwing en de verhuizing. Oeps. Maar dat gaat goed komen hoor, want in planningen maken ben ik wel bekwaam. Ik heb de maanden goed in beeld en weet precies wat en wanneer. 🙂
En per november wil ik dan weer starten aan een nieuwe opdracht bij een leuke oude of nieuwe klant. Die heb ik nog niet en dat voelt best onrustig. Ook dat is iets wat ik weinig hoor bij andere ZZP’ ers. Ook een ‘not done’ onderwerp? Net zoals de burn out na een zomervakantie met kinderen? Ik ben eerlijk en merk dat ik erg moet wennen aan het deel van de ZZP dynamiek om nog geen opdrachten te hebben. En nu is het pas november dat ik weer aan de slag wil ….. maar toch. Nou ja, vertrouwen, vertrouwen, vertrouwen. Dat is waar het allemaal om draait. Maar stilzitten en wachten is geen optie vind ik! En dat past me ook niet. Dus in vertrouwen schrijf ik deze blog. En wie weet heb jij een tip dan wel kan je me aanbevelen of doorverwijzen. Ik hoor er dan van en alvast een groot ‘Dank je Wel’ daarvoor!
Die zomer vakantie kost best wat energie. Daar waar ik voordat we kinderen hadden lekker kon opladen en ontspannen op…
december 8, 2015 9:47 pm
Gepubliceerd door Marianne van Munster
In samenwerking met MARK in Company – Vitaal perspectief – bedenk en verzorg ik vitaliteit & duurzame inzetbaarheid interventies voor medewerkers, teams en organisaties. Vanuit creativiteit en out of the box denken, ondersteun ik organisaties die koers willen zetten naar een vitale en duurzame toekomst. MARK werkt vanuit een integrale benadering, waardoor de kans van slagen groot is.
Integraal
Inhoudelijk ontwerpen we programma’s en werken we op alle onderstaande Q’s:
- IQ: gedachten, overtuigingen, mentale kracht, visie
- EQ: emoties, relaties, verbinding, communicatie
- SQ: identiteit, kernwaarden, kwaliteiten, missie
- FQ: voeding, gezond gewicht, ontspanning, beweging
En alles staat of valt met Pro Activiteit/Eigen Regie: motivatie, daadkracht, zelfsturing, prioriteiten, dus daar begint elk traject mee. Bij voorkeur op het hoogste niveau in de organisatie.
Als je met duurzame inzetbaarheid aan de slag gaat, dan raakt het de kern van je organisatie. Durf jij het aan?
A la carte
We hebben verschillende interventies en werkvormen die a la carte ingezet kunnen worden:
- Vit@le Inspiratiedag
- Masterclass Integraal Vitaliteitsmanagement
- Quickscan Organisatie in Balans
- Vitaliteitsprogramma Vit@al
- Individuele integrale leefstijlcoaching
- (Management)team-, Leiderschaps- en organisatieontwikkeling op maat
(Vitale teams en organisatie)
Persoonlijk
Wat specifiek bij jou, jouw team of organisatie past is altijd maatwerk want het gaat om mensen. Dus dat bespreek ik graag met je in een persoonlijk gesprek: 06 83 58 84 50
In samenwerking met MARK in Company – Vitaal perspectief – bedenk en verzorg ik vitaliteit & duurzame inzetbaarheid interventies voor…
december 8, 2015 1:26 pm
Gepubliceerd door Marianne van Munster
Mijn neef Rene leest, als hij ’s ochtends op de zaak komt, altijd eerst mijn weblog. Volgens mij is hij mijn trouwste weblog fan! Leuk! Ik sprak hem onlangs weer eens omdat mijn vriendin een Toyota Yaris wil kopen. En laat hij nu een van de beste Toyota dealers zijn …. dus ik heb ze aan elkaar geknoopt. René vond dat ik snel maar weer een nieuwe blog moest schrijven. Om ’s ochtends weer wat nieuws te lezen. Oké dan, speciaal voor jou Rene :-).
Huis van merken
Het idee dat iemand zo trouw, en volgens de statistieken zijn dat er meer, mijn blog leest, zet me aan het denken. Ik heb wel eens geschreven over het Merk IK. Hangt hier nauw mee samen. Bij de Baak heb ik ooit een workshop verzorgt met als titel; de BV IK. Ook zo iets wat te maken heeft met het laden van je eigen merk. Dat is wel iets van deze tijd: persoon-marketing. Niet die van je organisatie, maar van jou: de marketing van jezelf. Je eigen merk leven. En dat merk verbinden aan het merk waar je voor werkt. Zodat jouw organisatie een ‘huis van merken’ wordt.
Be a believer
Een BV impliceert overigens de mogelijkheid van aandelen en aandeelhouders. Wie wil aandelen in jouw BV IK nemen? Je ouders, vrienden? Onbekenden? En willen ze die aandelen ook daadwerkelijk kopen? Sellaband deed ook zo iets, maar heeft een nieuwe vorm van aandeelhouderschap gecreëerd: de believers. Eigenlijk vind ik dat véél en véél mooier. Want wie wil er nu geen believers in de BV IK? Het woord “believer”alleen al. Mensen die in je geloven, jouw passie zien en dat willen ondersteunen. En zelfs aandelen in je willen nemen, geld willen investeren ….. in jou. En niet vanuit een suf en afstandelijk aandeelhouderschap, maar vanuit passie en geloof. Wauw! En die BV past ook mooi in de WEconomy gedachte 🙂
Neem aandelen in je mensen!
Ik heb een grote uitzendorganisatie in 2007 wel eens die tip gegeven: neem aandelen in de mensen die je uitzendt. Neem aandelen in hun carrièrepad. Te beginnen bij young professionals. En zorg er samen voor dat die aandelen gaan renderen. En laat na een x-periode én bij succes de aandelen weer uitbetalen door de BV IK. Een win-win dus. Je weet dan, als believer, ook precies wat je te doen staat: groei en ontwikkeling faciliteren. En als BV IK creëer je een supportgroep van believers. In jou! Ik kan me voorstellen dat deze tip ook goud waard is in andere sectoren waar gewerkt wordt met mensen die zich ontwikkelen. Misschien dat jij als bedrijf ook wel aandelen kan gaan nemen in de ontwikkeling van je mensen. Het summum van Human Capital Management?
Aandelen ‘Marianne’ te koop
Dus, dit zo overwegend en schrijvend. Ik oriënteer me óók om de BV IK, de BV Marianne dus, open te zetten voor believers. Misschien gaan we wel naar de beurs. Laat je het weten hoeveel aandelen “BV Marianne” jij wilt gaan kopen?
Mijn neef Rene leest, als hij ’s ochtends op de zaak komt, altijd eerst mijn weblog. Volgens mij is hij…
december 8, 2015 11:56 am
Gepubliceerd door Marianne van Munster
Ik merk het aan alle kanten. Vitaliteit en duurzame inzetbaarheid leeft in Nederlandse bedrijven. Het aantal aan- en vragen neemt toe, op alle sociale media zijn de thema’s meer aanwezig dan ooit tevoren. Binnen de HR trends staat het in de top 3. Het momentum is daar!
‘He, he, eindelijk!’
… hoor ik je zuchten. Want jij weet al tijden dat als je lekker in je vel zit, letterlijk en figuurlijk, je veel meer plezier ervaart in leven en werken. Dat als je aandacht geeft aan alles (*) in jou, je met alle nieuwe inzichten stappen zal zetten in de richting van meer vitaliteit. Met als gevolg dat je duurzaam inzetbaar bent en blijft. Iets waar je werkgever ook weer blij van wordt.
Alleen ….. het lukt je niet altijd om die aandacht ook echt te geven aan jezelf. Het is zo druk op het werk of thuis. Je ervaart stress. Tijd tekort. In veel gevallen schiet jij er bij in. Herkenbaar nietwaar? Want je weet best wat je te doen hebt om vitaal te worden, te zijn en te blijven. Alleen het ook echt gaan doen, tja ?
Zet die stap!
Ik weet uit ervaring dat als jij die stappen zet in de richting van een betere totaalbalans en meer vitaliteit, jouw thuis en werkomgeving daar ook iets van gaat merken. Sterker nog, ze zullen samen met jou mee veranderen en vitaler worden. En daar hoef jij niets aan te doen, dat gebeurt automatisch. Alsof jouw vitaliteit besmettelijk is. Hoe mooi is dat!?
Van vitale medewerkers naar vitale teams en organisaties
Het lijkt makkelijk gezegd …..en dat is het ook. Want alles wat nodig is, is slechts 1 mens. Ik! Jij! Jij die kiest om je vitale wel-zijn serieus te nemen. En hoe? Door te gaan doen! Ik denk graag eens met je mee hoe je van inzichten via ‘doen’ naar resultaat kan komen. En als de inzichten ontbreken, dan gaan we daar eerst naar op zoek. En voor organisaties die een vruchtbare bodem willen creëren voor haar medewerkers om op te landen? Of om vanuit te starten. Ik denk graag met je mee.
Ik merk het aan alle kanten. Vitaliteit en duurzame inzetbaarheid leeft in Nederlandse bedrijven. Het aantal aan- en vragen neemt…
